Dancing with dolphins

Hi, hello!! How are you?

Hier hebben we weer een geweldige dag gehad in het zuidelijke puntje van Florida. In Nederland hadden we voor vandaag al een ontmoeting met dolfijnen gereserveerd en vandaag was het dan zover. De ontmoeting was om half 12 en we wilden echt niet te laat zijn, dus de wekker liet zich al om half 8 horen. Het was wel lastig voor ons om uit bed te komen, omdat wij vannacht vrij luidruchtige bovenburen hebben gehad. Om half 4 's nachts liepen zij regelmatig met hoge hakken op en neer en lieten even luid en duidelijk weten dat ze wat gedronken hadden en het naar hun zin hebben hier in Key West. Rond half 9 zijn we vertrokken, eerst naar de Starbucks voor een lekkere koffie/thee voor onderweg en daarna wilden we naar de Publix (daar hebben we die giga-Jumbo weer) voor een lekker ontbijtje en zonnebrandcreme. Hier in Amerika heb je een ideale zonnebrandspray. Je spuit de zonnebrand op je lichaam en klaar! Geen gedoe met cremes die niet in je huid intrekken, die ervoor zorgen dat je een uur na het insmeren nog steeds zo wit ziet van de creme. Met deze spray kan je zelfs je eigen rug insmeren. Maar anyway, terug naar het verhaal... Onderweg naar de Grassy Key, zo'n 90km vanaf Key West, zijn we dus gestopt bij een Publix en hebben we even ontbeten. Rond 11.00uur kwamen we aan bij het Dolphin Research Center (DRC). We moesten eerst een formulier invullen, waarop stond wat je wel en wat je vooral niet mocht doen bij de dolfijnen. Om half 12 waren we met een hele groep mensen en werd er uitgelegd wat de bedoeling was. Vervolgens gingen we met heel de groep naar de dolfijnen en de platformen, waar de ontmoeting met de dolfijnen zou plaatsvinden. Gelukkig werden we in kleine groepjes verdeeld. Wij zaten samen met een Duits stelletje en een Amerikaans gezin in een groep (in totaal waren we met 8 personen).

De dolfijnentrainer nam ons mee naar het platform en stelde ons voor aan twee dolfijnen, Cayo en Louie. In het DRC leven 22 dolfijnen en 17 daarvan zijn ook geboren bij het DRC. Zo ook, Cayo. Louie is helaas een slachtoffer van de olieramp van de BP en uiteindelijk bij het DRC terecht gekomen. Het was blijkbaar ook moeilijker om hem trucjes aan te leren. Cayo heeft veel geleerd door haar moeder te imiteren. De dolfijnen zijn 3 en 6 jaar oud en dit is voor dolfijnen nog heel jong. We moesten ze ook vergelijken met jonge kinderen, die nog heel speels zijn. En toen was het moment daar. We moesten met zijn achten op een platform stappen, waarbij we tot onze middel in het water stonden. Steeds moesten we om de beurt naar voren stappen naar de rand van het platform, zodat we individueel met de dolfijnen een kunstje of een oefening mochten doen. Thiery (oftewel Terry, Amerikanen hebben nog steeds veel moeite met Europese namen) mocht als eerst een stap naar voren zetten. Hij kreeg een hand en een kus op de wang van de dolfijn. Heel lief! Daarna mocht ik (also known as Stephanie)... Bij mij was de oefening 'the dorsal pull', oftewel aan de rugvinnen van de dolfijnen hangen, terwijl zij een stukje gaan zwemmen en je dus meetrekken. De instructie was: zwem maar een stukje vooruit en houd je armen opzij. Ik vond het wel spannend, want ik had geen idee wat er ging gebeuren. Zodra ik uiteindelijk de vinnen van de dolfijnen te pakken had, zwommen ze elk precies een andere kant op. En omdat ik helaas geen verlengbare armen heb, moest ik een van de twee loslaten. Het was wel mooi om te merken dat beide dolfijnen wachtten, totdat ik weer beide rugvinnen vast had en toen namen ze me weer een stukje mee. Heel gaaf!! De dorsal pull ging bij Thiery heel goed en hij ging dus keihard door het water met die dolfijnen. We hebben er ook mooie foto's van. We mochten de digitale onderwatercamera niet meenemen, omdat deze niet op het water bleef drijven, maar er was wel een fotograaf, die mooie foto's heeft gemaakt. Hopelijk kunnen we er een paar op de blog zetten, anders moeten jullie even een dagje wachten en doen we dat morgen ;).

Nadat iedereen een kus, een hand en een dorsal pull had gehad van de dolfijnen, wilde de trainer laten zien dat dolfijnen heel goed kunnen imiteren. We mochten iets doen, dat zij dan zouden nadoen, zoals een watergevecht (splash fight), rondjes draaien, op en neer springen, dansen, lachen, spugen (lekker...) etc. Terry mocht weer eerst en hij koos ervoor om rondjes te draaien met de dolfijnen. En ja hoor, de dolfijnen deden hem na en ze draaiden met zijn 3en in het rond. Ik wilde graag met de dolfijnen dansen, dus de dolfijnen en ik hebben daar lekker staan 'shaken'. Louie deed ook nog even 'de Sjimmy'. Na het imiteren, mochten we nog een paar tekens geven. Terry en Stephanie hebben toen samen het teken gegeven dat ze heel hard moesten zwemmen en we hebben het teken gegeven dat ze een soort concert moesten geven, waarbij ze moesten zingen en dansen :). De dolfijnen hebben ook nog op het teken van de andere mensen in de groep een achterwaartse duik gemaakt, een draaiduik en synchroon een duik gemaakt. Na de mooie ontmoeting met de dolfijnen konden we nog wat vragen stellen aan de trainer. Het was dus echt een geweldige ervaring en voor ons gevoel veel te kort. We hadden het liefst heel de dag in het water met de dolfijnen gespeeld ;).  

Nadat we ons hadden omgekleed, hebben we nog even rondgelopen in het centrum, uitleg gekregen over de onderzoeken die ze daar doen naar/bij de dolfijnen en hebben we even bij de zeeleeuwen gekeken. Het DRC is een non-profitorganisatie, dus het geld van de dolfijnenontmoeting gaat naar het onderzoek naar/bij de dolfijnen. 

Rond 15.00uur reden we weer terug naar Key West, op het gemakje met het dakje open. Wij zijn toen eerst weer het zwembad ingedoken. Nadat we ons hadden opgefrist, zijn we een lekker hapje gaan eten bij het restaurant naast het guesthouse. Hier komen elke avond namelijk lekkere geuren vandaan... Ook hadden we een kortingsbon voor een gratis glas wijn (we blijven Nederlanders he ;). Met een vol maagje zijn we verder Duval Street ingelopen en een paar deuren verder hoorden we muziek uit de jazzclub 'Little Room' komen. Hier was Kristen McNamara (nog nooit van gehoord!) live aan het spelen. Zij is blijkbaar bekend van de Amerikaanse versie van Idols. In de jazzclub hebben we een sangria'tje gedronken en geluisterd naar haar muziek. Zij speelde heel goed, het was geen jazz... maar het was wel goed. We liepen toch half-jazzend weer (doebiedoewaabiedoebaa...) naar het guesthouse, waar Terry inmiddels al voor pampus ligt en waarschijnlijk ligt te dromen over alle mooie indrukken, die we vandaag hebben opgedaan. 

Morgen hebben we een boot- en snorkeltocht op de planning. We gaan naar dolfijnen kijken in de Golf van Mexico en mogen, als het goed is, in dit gebied ook snorkelen. We hopen dus weer op zo'n mooie ontmoeting. Slaap lekker!! Geniet van de zondag en tot morgen!! Liefs uit Londen... eh Key East... West... ;) xx